Heb je ooit een traumatische gebeurtenis of situatie meegemaakt en wil je die verwerken? Of wil je onderzoeken of je een trauma hebt? Spanning, angstklachten, grillige emoties en slaapproblemen kunnen in die richting wijzen.
Het is belangrijk om te weten dat niet de traumatiserende gebeurtenis zelf het trauma is, maar jouw ervaring bij deze gebeurtenis. Die is voor jou zo overweldigend geweest dat hij niet te verdragen was. Je primaire stressreactie, vechten, vluchten of bevriezen, heeft te weinig effect of houdt te lang aan en daarom gaat je lijf een stapje verder. Er wordt op dat moment een deel van je persoonlijkheid afgesplitst. Dit noemen we het traumadeel. Dit traumadeel houden we graag afgeschermd, want het onder ogen zien brengt je in contact met de onderliggende angst en pijn. Daarom ontwikkel je onbewust overlevingsmechanismen om het traumadeel te vermijden. Het kan zelfs zijn dat je het je niet kunt herinneren. Toch ligt trauma opgeslagen in je lijf en zal het lijf reageren als het wordt getriggerd.
Het werkt hetzelfde met hechtingstrauma. Alleen dan gaat het meestal niet over een enkele gebeurtenis, maar over een langduriger situatie uit je kindertijd. Vaak wordt die op volwassen leeftijd bevestigd in relaties met anderen, waardoor de impact van het trauma zich verdiept.
Als je gezonde deel, je ‘volwassen autonome zelf’, stevig genoeg is, is de tijd mogelijk rijp om je trauma stap voor stap te gaan aankijken. Dit doe je onder mijn begeleiding in een vertrouwde, veilige setting. Het kan heel spannend zijn, maar het is belangrijk om te weten dat het niet gevaarlijk is. De situatie van toen komt namelijk niet meer terug.
Het doel van traumabehandeling is om het traumadeel te integreren in je persoonlijkheid zodat je je weer een compleet mens gaat voelen. Het beschermen en vermijden van een traumadeel kost ook heel veel energie. Je gaat letterlijk van overleven naar leven!